Εισήγηση στην ΚΠΕ ΣΥΡΙΖΑ, 2014.06.22
1) Στόχος η Αυτοδυναμία
Συντρόφισσες και σύντροφοι, οι ευρωεκλογές παρήγαγαν ένα ιστορικό γεγονός, με διεθνή σημασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ένας πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς, είναι πρώτο κόμμα. Αυτό το γεγονός καθιστά το ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητική δύναμη μετά τις επόμενες εκλογές.
Δυο βασικές δυνατότητες αναδεικνύονται:
α) Να μην έχουμε αυτοδυναμία, επομένως να οδηγηθούμε σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό το ενδεχόμενο, με δεδομένο το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και την άρνηση του ΚΚΕ να στηρίξει μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει συνεργασία με κάποια κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά νεοφιλελεύθερη δύναμη, που στήριξε και υλοποιεί τις μνημονιακές πολιτικές ή τις αποδέχεται ως αναγκαιότητα. Με άλλα λόγια, σε μία κυβέρνηση η οποία θα εγκλωβιστεί σε ένα ήπιο νεοφιλελευθερισμό.
β) Να έχουμε αυτοδυναμία, η οποία θα επιτρέψει μία κυβέρνηση με βάση ένα πρόγραμμα της Αριστεράς.
Κατά συνέπεια, βασικός πολιτικός στόχος μας πρέπει να είναι η αυτοδυναμία. Όχι για να φέρουμε το σοσιαλισμό αλλά για να ασκήσουμε αποτελεσματικά μία πολιτική ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Για να μπορούμε να λύσουμε, για παράδειγμα, το πρόβλημα των 1,500,000 εκατομμυρίου ανέργων και τόσα άλλα, άμεσα και επείγοντα, που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσω μίας κυβέρνησης που θα υλοποιεί το πρόγραμμα της Αριστεράς.
Αυτό δεν αποτελεί μόνο στόχο, αλλά ανάγκη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Αποτελεί ιστορικό διακύβευμα της εποχής μας, μετά την παγκόσμια κρίση του 2008.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, όλοι νιώθουμε και ξέρουμε ότι ο κόσμος δε μας ψηφίζει για να κάνουμε μία καλύτερη διαχείριση, απλά "κάτι καλύτερο". "Κάτι καλύτερο" μπορεί να κάνει και μία κυβέρνηση Σαμαρά και οργανώνεται γι' αυτό, το ετοιμάζει.
Ο κόσμος ψηφίζει Αριστερά για να κάνει "κάτι Άλλο".
Και αυτό είναι και το βασικό δίδαγμα που εξάγεται από την ιστορία της ΕΔΑ και της αντιπαράθεσης με το Κέντρο.
2) Πτώση της κυβέρνησης
Για να φτάσουμε σε εκλογές και να δωθεί λύση στα επείγοντα κοινωνικά προβλήματα πρέπει να πέσει η κυβέρνηση, έπρεπε να είχε πέσει από το 2012, όπως τα κινήματα έριξαν τις προηγούμενες.
Το δίλημμα να κάνουμε τα πάντα για την προεδρική εκλογή και όλα τα υπόλοιπα ανάγονται στη σφαίρα των εσωκομματικών ανταγωνισμών, είναι λάθος. Ο τρόπος που θα προχωρήσουμε για να ρίξουμε την κυβέρνηση είναι σημαντικός, επειδή αυτός θα καθορίσει αν πράγματι θα πέσει η Μνημονιακή πολιτική.
Ωστόσο και αυτό το ζήτημα, το οποίο μας απασχολεί καθημερινά, στο οποίο αναφέρθηκε σχεδόν κάθε ομιλητής, δεν αναλύεται στην εισήγηση. Εδώ διαπιστώνουμε άλλη μία απουσία από την εισήγηση.
Με πιο γενική διατύπωση : Το ζήτημα των επόμενων πολιτικών μαχών και της συγκρότησης της πολιτικής μας διάταξης στην κοινωνία, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης και την οργάνωση της αυτοδυναμίας ενός προγράμματος της Αριστεράς, αποτελεί ένα κεντρικό ζήτημα το οποίο η εισήγηση προς την ΚΕ δεν το θέτει, δεν σκέφτεται γύρω από αυτό, παρά το ότι αποτελεί το βασικό ερώτημα.
Πρόκειται για μία εισήγηση που είναι πολύ πίσω από τα ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε, τα ερωτήματα που θέτει η ιστορικότητα της συγκυρίας. Γι΄ αυτό το λόγο δεν μπορώ να την υπερψηφίσω, συλογιζόμενος την ιστορική ευθύνη που έχουμε αναλάβει απέναντι στην ελληνική κοινωνία.
3) Να δούμε τι έγινε στην κοινωνία και την πολιτική από το 2012
Ωστόσο για να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα πρέπει, κατ' ελάχιστον, πρώτον, να κάνουμε μία αποτίμηση της πολιτικής στρατηγικής που ακολουθήσαμε ως τώρα μετά τις εκλογές του 2012 και δεύτερον, των κοινωνικών μετασχηματισμών που συντελέστηκαν και των τάσεων που αναπτύσσονται.
Στο κείμενο συμβολής στη συζήτηση, που καταθέσαμε με το Γ. Μηλιό, αναπτύσσουμε μία πρώτη μορφή προβληματισμών γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Δεν υπάρχει ο χρόνος για να παρουσιάσω εδώ ούτε καν τα κύρια σημεία.
Θα αναφερθώ μόνο με τη μορφή τίτλων, σε κάποια ζητήματα τα οποία αποτελούν στοιχεία μίας νέας κατάστασης. Νέας εποχής, που πρέπει να αναστοχαστούμε, να επερωτήσουμε κριτικά την όλη πορεία μας από το 2012 μέχρι σήμερα. Κάποια από αυτά είναι, ότι είμαστε πρώτο κόμμα, ότι είμαστε σε μία νέα οικονομική και κοινωνική φάση - εμπέδωση και παγίωση του μνημονιακού καθεστώτος, ένα νέο στάδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που επιχειρεί ο Σαμαράς (και η οποία είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την προγραμματική μας πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση), ότι η πολιτική μας στρατηγική μετά το 2012 έχει συναντήσει τα όρια της και πρέπει να βελτιώσουμε με ριζοσπαστικούς όρους, ουσιώδεις πλευρές της.
4) Νέα Εποχή, Νέα καθήκοντα:
Η συζήτηση για τις συμμαχίες δεν μπορεί ούτε να εκκινεί ούτε να περιορίζεται στις συμμαχίες κορυφής. Ο σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινωνία. Και για να έχει σύμμαχο την κοινωνία δεν έχει σημασία μόνο η ενιαία εκφώνηση. Δεν φτάνει μόνο ο λόγος των κειμένων και των στελεχών του αλλά η συνολική πολιτική διάταξή του στην κοινωνία, το τι προσλαμβάνει ο κόσμος στο "καφενείο" και για ποιό πράγμα τον θέτουμε σε κίνηση.
Σύντροφοι λέγεται ότι δεν μπορούμε μόνοι μας.
Αυτό αποτελεί πολλαπλό λάθος αν εννοούμε ότι πρέπει να κάνουμε συμφωνίες "κορυφής" με κάποια από τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό και τα παρακλάδια του που στηρίζουν, υλοποιούν ή θεωρούν αναγκαιότητα τις πολιτικές που υλοποιούν τα μνημόνια.
Το ιστορικό καθήκον που μας έχει ανατεθεί και η ιστορική, πολιτική συγκυρία που βρισκόμαστε, δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι μόνο μόνοι μας μπορούμε, να ξεδιπλώσουμε ένα πρόγραμμα της Αριστεράς, ό,τι έχει ανάγκη η κοινωνία. Μόνοι μας σημαίνει εμείς και η κοινωνία, κάθε κοινωνική ή πολιτική δύναμη που δεν εργάστηκε για την υλοποιήσή των μνημονίων, που δε τα θεωρεί αναγκαιότητα, που υπάρχει ή μπορεί να αναδειχθεί, που μπορεί να ενταχθεί στην υλοποίηση ενός προγράμματος της Αριστεράς.
Επειδή η κοινωνική αριστερά, που βρίσκεται σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, είναι πολύ ευρύτερη από εμάς και η οποία θα στρατευτεί σε ένα πρόγραμμα της αριστεράς, αλλαγής ενός συστήματος νομής της εξουσίας και κερδών, ενός προγράμματος που θα καταστήσει ιστορικό παρελθόν το υπάρχον πολιτικό σύστημα το οποίο πολλαπλά, κοινωνικά και πολιτικά, έχει απονομιμοποιηθεί.
Σε ένα πρόγραμμα της Αριστεράς, πρέπει να καλέσουμε την κοινωνία και όχι να σκιάσουμε την υλικότητά του και την υλικότητα της εκφώνησής του με απονομιμοποιημένες κοινωνικά και πολιτικά συνεργασίες. Αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον.
Διαφορετικά, κινδυνεύουμε όχι μόνο να μη μπορούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Αριστεράς, το μόνο το οποίο σώζει την κοινωνία και οργανώνει την ελπίδα, αλλά να στοχεύσουμε και στο κοινωνικό κενό. Δηλαδή, κινδυνεύουμε να δώσουμε το, ολέθριο μήνυμα ότι δεν υπάρχει ελπίδα, δεν αλλάζει, ο κόσμος .
Επικουρικά, πρέπει να σκεφτούμε ότι η στροφή στο "κέντρο" καταστρέφει τους όρους για το όποιο εκλογικό ρεύμα προς εμάς που θα μας δώσει την αυτοδυναμία. Δεν αποτελεί διεύρυνση αλλά περιστολή της κοινωνικής μας βάσης.
Προς την κοινωνία λοιπόν, με στόχο "να φύγουν" για να εφαρμόσουμε ένα άλλο πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα της αριστεράς.
5) Πώς πρέπει να προχωρήσουμε
Παράδειγμα: μία καμπάνια ένταξης κόσμου στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, που θα στρατευτεί όλο το κόμμα: πηγαίνουμε στους εργαζόμενους, στους ανέργους, σε όσους χάνουν τα σπίτια τους, δεν έχουν ρεύμα, σε όλους, γειτονιά - γειτονιά, πόρτα-πόρτα, σπάζοντας τον τρόπο επικοινωνίας μέσω των ΜΜΕ που κατά κύριο λόγο έχουμε ασκηθεί και εγκλωβιστεί ως τώρα. Τους λέμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πρώτες 100 ημέρες θα αυξήσει τους μισθούς , θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 και θα επαναθεσμισθούν εργασιακά δικαιώματα που έχουν απωλεσθεί, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει άμεσα θέσεις εργασίας μέσω της παρέμβασης του δημοσίου για να καταπολεμήσει την ανεργία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόταση για να μη γίνει η τεράστια αλλαγή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που σχεδιάζεται παντού, από τα νερά και τις παραλίες μέχρι τα σπίτια, ότι πρέπει να σκεφτούμε άλλους τρόπους σχεδίασης της παραγωγής, ότι το πρόβλημα είναι ότι οι πλούσιοι στην Ελλάδα διατήρησαν και διεύρυναν τα προνόμιά τους και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει σε κάθε περίπτωση με αυτόν τον κόσμο δίπλα του, να αλλάξει η κατάσταση από την πρώτη μέρα. Οργανώνουμε αυτόν τον κόσμο σε δόκιμες κοινωνικές μορφές και μπαίνουμε μπροστά. Όπως επίσης, μπαίνουμε με κεντρικό τρόπο μπροστά στον τρέχοντα αγώνα των καθαριστριών, με στόχο την άμεση δικαίωσή τους.
Επειδή έρχονται ιστορικές εποχές - και αυτή είναι μία από αυτές - που παύουν οι ανώτερες τάξεις να μπορούν να κυβερνούν και οι μάζες, οι υποτελείς τάξεις, εισβάλλουν στην ιστορία και ζητάνε να έχουν λόγο για τις αποφάσεις και την πορεία.
Προς την κοινωνία λοιπόν.
Σ. Λαπατσιώρας, 2014.06.22
.
1) Στόχος η Αυτοδυναμία
Συντρόφισσες και σύντροφοι, οι ευρωεκλογές παρήγαγαν ένα ιστορικό γεγονός, με διεθνή σημασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ένας πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς, είναι πρώτο κόμμα. Αυτό το γεγονός καθιστά το ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητική δύναμη μετά τις επόμενες εκλογές.
Δυο βασικές δυνατότητες αναδεικνύονται:
α) Να μην έχουμε αυτοδυναμία, επομένως να οδηγηθούμε σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτό το ενδεχόμενο, με δεδομένο το υπάρχον πολιτικό σκηνικό και την άρνηση του ΚΚΕ να στηρίξει μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει συνεργασία με κάποια κεντροαριστερή ή κεντροδεξιά νεοφιλελεύθερη δύναμη, που στήριξε και υλοποιεί τις μνημονιακές πολιτικές ή τις αποδέχεται ως αναγκαιότητα. Με άλλα λόγια, σε μία κυβέρνηση η οποία θα εγκλωβιστεί σε ένα ήπιο νεοφιλελευθερισμό.
β) Να έχουμε αυτοδυναμία, η οποία θα επιτρέψει μία κυβέρνηση με βάση ένα πρόγραμμα της Αριστεράς.
Κατά συνέπεια, βασικός πολιτικός στόχος μας πρέπει να είναι η αυτοδυναμία. Όχι για να φέρουμε το σοσιαλισμό αλλά για να ασκήσουμε αποτελεσματικά μία πολιτική ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Για να μπορούμε να λύσουμε, για παράδειγμα, το πρόβλημα των 1,500,000 εκατομμυρίου ανέργων και τόσα άλλα, άμεσα και επείγοντα, που μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσω μίας κυβέρνησης που θα υλοποιεί το πρόγραμμα της Αριστεράς.
Αυτό δεν αποτελεί μόνο στόχο, αλλά ανάγκη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Αποτελεί ιστορικό διακύβευμα της εποχής μας, μετά την παγκόσμια κρίση του 2008.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, όλοι νιώθουμε και ξέρουμε ότι ο κόσμος δε μας ψηφίζει για να κάνουμε μία καλύτερη διαχείριση, απλά "κάτι καλύτερο". "Κάτι καλύτερο" μπορεί να κάνει και μία κυβέρνηση Σαμαρά και οργανώνεται γι' αυτό, το ετοιμάζει.
Ο κόσμος ψηφίζει Αριστερά για να κάνει "κάτι Άλλο".
Και αυτό είναι και το βασικό δίδαγμα που εξάγεται από την ιστορία της ΕΔΑ και της αντιπαράθεσης με το Κέντρο.
2) Πτώση της κυβέρνησης
Για να φτάσουμε σε εκλογές και να δωθεί λύση στα επείγοντα κοινωνικά προβλήματα πρέπει να πέσει η κυβέρνηση, έπρεπε να είχε πέσει από το 2012, όπως τα κινήματα έριξαν τις προηγούμενες.
Το δίλημμα να κάνουμε τα πάντα για την προεδρική εκλογή και όλα τα υπόλοιπα ανάγονται στη σφαίρα των εσωκομματικών ανταγωνισμών, είναι λάθος. Ο τρόπος που θα προχωρήσουμε για να ρίξουμε την κυβέρνηση είναι σημαντικός, επειδή αυτός θα καθορίσει αν πράγματι θα πέσει η Μνημονιακή πολιτική.
Ωστόσο και αυτό το ζήτημα, το οποίο μας απασχολεί καθημερινά, στο οποίο αναφέρθηκε σχεδόν κάθε ομιλητής, δεν αναλύεται στην εισήγηση. Εδώ διαπιστώνουμε άλλη μία απουσία από την εισήγηση.
Με πιο γενική διατύπωση : Το ζήτημα των επόμενων πολιτικών μαχών και της συγκρότησης της πολιτικής μας διάταξης στην κοινωνία, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης και την οργάνωση της αυτοδυναμίας ενός προγράμματος της Αριστεράς, αποτελεί ένα κεντρικό ζήτημα το οποίο η εισήγηση προς την ΚΕ δεν το θέτει, δεν σκέφτεται γύρω από αυτό, παρά το ότι αποτελεί το βασικό ερώτημα.
Πρόκειται για μία εισήγηση που είναι πολύ πίσω από τα ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε, τα ερωτήματα που θέτει η ιστορικότητα της συγκυρίας. Γι΄ αυτό το λόγο δεν μπορώ να την υπερψηφίσω, συλογιζόμενος την ιστορική ευθύνη που έχουμε αναλάβει απέναντι στην ελληνική κοινωνία.
3) Να δούμε τι έγινε στην κοινωνία και την πολιτική από το 2012
Ωστόσο για να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα πρέπει, κατ' ελάχιστον, πρώτον, να κάνουμε μία αποτίμηση της πολιτικής στρατηγικής που ακολουθήσαμε ως τώρα μετά τις εκλογές του 2012 και δεύτερον, των κοινωνικών μετασχηματισμών που συντελέστηκαν και των τάσεων που αναπτύσσονται.
Στο κείμενο συμβολής στη συζήτηση, που καταθέσαμε με το Γ. Μηλιό, αναπτύσσουμε μία πρώτη μορφή προβληματισμών γύρω από αυτά τα ζητήματα.
Δεν υπάρχει ο χρόνος για να παρουσιάσω εδώ ούτε καν τα κύρια σημεία.
Θα αναφερθώ μόνο με τη μορφή τίτλων, σε κάποια ζητήματα τα οποία αποτελούν στοιχεία μίας νέας κατάστασης. Νέας εποχής, που πρέπει να αναστοχαστούμε, να επερωτήσουμε κριτικά την όλη πορεία μας από το 2012 μέχρι σήμερα. Κάποια από αυτά είναι, ότι είμαστε πρώτο κόμμα, ότι είμαστε σε μία νέα οικονομική και κοινωνική φάση - εμπέδωση και παγίωση του μνημονιακού καθεστώτος, ένα νέο στάδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που επιχειρεί ο Σαμαράς (και η οποία είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την προγραμματική μας πρόταση για την παραγωγική ανασυγκρότηση), ότι η πολιτική μας στρατηγική μετά το 2012 έχει συναντήσει τα όρια της και πρέπει να βελτιώσουμε με ριζοσπαστικούς όρους, ουσιώδεις πλευρές της.
4) Νέα Εποχή, Νέα καθήκοντα:
Η συζήτηση για τις συμμαχίες δεν μπορεί ούτε να εκκινεί ούτε να περιορίζεται στις συμμαχίες κορυφής. Ο σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινωνία. Και για να έχει σύμμαχο την κοινωνία δεν έχει σημασία μόνο η ενιαία εκφώνηση. Δεν φτάνει μόνο ο λόγος των κειμένων και των στελεχών του αλλά η συνολική πολιτική διάταξή του στην κοινωνία, το τι προσλαμβάνει ο κόσμος στο "καφενείο" και για ποιό πράγμα τον θέτουμε σε κίνηση.
Σύντροφοι λέγεται ότι δεν μπορούμε μόνοι μας.
Αυτό αποτελεί πολλαπλό λάθος αν εννοούμε ότι πρέπει να κάνουμε συμφωνίες "κορυφής" με κάποια από τα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό και τα παρακλάδια του που στηρίζουν, υλοποιούν ή θεωρούν αναγκαιότητα τις πολιτικές που υλοποιούν τα μνημόνια.
Το ιστορικό καθήκον που μας έχει ανατεθεί και η ιστορική, πολιτική συγκυρία που βρισκόμαστε, δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι μόνο μόνοι μας μπορούμε, να ξεδιπλώσουμε ένα πρόγραμμα της Αριστεράς, ό,τι έχει ανάγκη η κοινωνία. Μόνοι μας σημαίνει εμείς και η κοινωνία, κάθε κοινωνική ή πολιτική δύναμη που δεν εργάστηκε για την υλοποιήσή των μνημονίων, που δε τα θεωρεί αναγκαιότητα, που υπάρχει ή μπορεί να αναδειχθεί, που μπορεί να ενταχθεί στην υλοποίηση ενός προγράμματος της Αριστεράς.
Επειδή η κοινωνική αριστερά, που βρίσκεται σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, είναι πολύ ευρύτερη από εμάς και η οποία θα στρατευτεί σε ένα πρόγραμμα της αριστεράς, αλλαγής ενός συστήματος νομής της εξουσίας και κερδών, ενός προγράμματος που θα καταστήσει ιστορικό παρελθόν το υπάρχον πολιτικό σύστημα το οποίο πολλαπλά, κοινωνικά και πολιτικά, έχει απονομιμοποιηθεί.
Σε ένα πρόγραμμα της Αριστεράς, πρέπει να καλέσουμε την κοινωνία και όχι να σκιάσουμε την υλικότητά του και την υλικότητα της εκφώνησής του με απονομιμοποιημένες κοινωνικά και πολιτικά συνεργασίες. Αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον.
Διαφορετικά, κινδυνεύουμε όχι μόνο να μη μπορούμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Αριστεράς, το μόνο το οποίο σώζει την κοινωνία και οργανώνει την ελπίδα, αλλά να στοχεύσουμε και στο κοινωνικό κενό. Δηλαδή, κινδυνεύουμε να δώσουμε το, ολέθριο μήνυμα ότι δεν υπάρχει ελπίδα, δεν αλλάζει, ο κόσμος .
Επικουρικά, πρέπει να σκεφτούμε ότι η στροφή στο "κέντρο" καταστρέφει τους όρους για το όποιο εκλογικό ρεύμα προς εμάς που θα μας δώσει την αυτοδυναμία. Δεν αποτελεί διεύρυνση αλλά περιστολή της κοινωνικής μας βάσης.
Προς την κοινωνία λοιπόν, με στόχο "να φύγουν" για να εφαρμόσουμε ένα άλλο πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα της αριστεράς.
5) Πώς πρέπει να προχωρήσουμε
Παράδειγμα: μία καμπάνια ένταξης κόσμου στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, που θα στρατευτεί όλο το κόμμα: πηγαίνουμε στους εργαζόμενους, στους ανέργους, σε όσους χάνουν τα σπίτια τους, δεν έχουν ρεύμα, σε όλους, γειτονιά - γειτονιά, πόρτα-πόρτα, σπάζοντας τον τρόπο επικοινωνίας μέσω των ΜΜΕ που κατά κύριο λόγο έχουμε ασκηθεί και εγκλωβιστεί ως τώρα. Τους λέμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από τις πρώτες 100 ημέρες θα αυξήσει τους μισθούς , θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 και θα επαναθεσμισθούν εργασιακά δικαιώματα που έχουν απωλεσθεί, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει άμεσα θέσεις εργασίας μέσω της παρέμβασης του δημοσίου για να καταπολεμήσει την ανεργία, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόταση για να μη γίνει η τεράστια αλλαγή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας που σχεδιάζεται παντού, από τα νερά και τις παραλίες μέχρι τα σπίτια, ότι πρέπει να σκεφτούμε άλλους τρόπους σχεδίασης της παραγωγής, ότι το πρόβλημα είναι ότι οι πλούσιοι στην Ελλάδα διατήρησαν και διεύρυναν τα προνόμιά τους και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει σε κάθε περίπτωση με αυτόν τον κόσμο δίπλα του, να αλλάξει η κατάσταση από την πρώτη μέρα. Οργανώνουμε αυτόν τον κόσμο σε δόκιμες κοινωνικές μορφές και μπαίνουμε μπροστά. Όπως επίσης, μπαίνουμε με κεντρικό τρόπο μπροστά στον τρέχοντα αγώνα των καθαριστριών, με στόχο την άμεση δικαίωσή τους.
Επειδή έρχονται ιστορικές εποχές - και αυτή είναι μία από αυτές - που παύουν οι ανώτερες τάξεις να μπορούν να κυβερνούν και οι μάζες, οι υποτελείς τάξεις, εισβάλλουν στην ιστορία και ζητάνε να έχουν λόγο για τις αποφάσεις και την πορεία.
Προς την κοινωνία λοιπόν.
Σ. Λαπατσιώρας, 2014.06.22
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου