G20: Αδιέξοδες στοχεύσεις.

G20: Αδιέξοδες στοχεύσεις.

Δεν θα ασχοληθούμε με τα 95 άρθρα που αποτυπώνουν τη συμφωνία η οποία επετεύχθη σε αυτόν τον αντιδημοκρατικό, με βάση τις διεθνείς συμφωνίες, θεσμό των G20 (των τακτικών συναντήσεων των κυβερνήσεων των 20 πιο «σημαντικών» κρατών του πλανήτη ώστε να συντονίσουν τις δράσεις τους απέναντι στα θέματα που αφορούν την παγκόσμια κοινότητα).

Οι προβλέψεις εισόδου της παγκόσμιας οικονομίας σε ύφεση, με κύρια ευθύνη τις οικονομικές πολιτικές στην ευρωζώνη, η κατάσταση οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάρρευση της Ελλάδας, οι πιθανότητες η Ιταλία να βρεθεί σε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους της και πλέον η συζητούμενη πιθανότατη είσοδος της Γαλλίας στο κάδρο των χωρών που θα πλαισιώνουν τα PIGS, όλα αυτά στον απόηχο της Αυγουστιάτικης υποβάθμισης της πιστωτικής αξιοπιστίας των ΗΠΑ και της έντονης διαμάχης για το ύψος του χρέους και τις δημόσιες δαπάνες στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ, αποτελούν το σκηνικό που πλαισίωνε τις συζητήσεις που έγιναν.

Με βάση αυτά οι αποφάσεις είναι απογοητευτικές, για τις κοινωνίες όχι μόνο των 20, αν και αναμενόμενες. Στο τελικό ανακοινωθέν αποτυπώνεται η άρνηση των υπολοίπων χωρών να υποκύψουν άμεσα στον εκβιασμό που τους ασκεί η ευρωζώνη. Δηλαδή να χρηματοδοτήσουν τις προσπάθειες «διάσωσης» που κάνει υπό την απειλή εξαγωγής του προβλήματος το οποίο προκαλούν οι πολιτικές της παγκόσμια, τη στιγμή βέβαια που αυτή η εξαγωγή δεν είναι μόνο θεωρητική δυνατότητα, όπως στις προηγούμενες συνόδους.

Για παράδειγμα, μέσα από τις γραμμές του τελικού ανακοινωθέντος διαβάζουμε τι συμφωνήθηκε για την χρηματοπιστωτική προστασία της Ιταλίας (παράγραφοι 15-16 του τελικού ανακοινωθέντος): Ενώ είμαστε διατεθειμένοι, αν χρειαστεί, να διαθέσουμε χρήματα στο IMF δεν καταλήγουμε σε μία συμφωνία για τον τρόπο που θα γίνει αυτό. Θα το εξετάσουμε στην επόμενη σύνοδο των υπουργών οικονομικών. Ως τότε η Ιταλία πρέπει να προχωρήσει με την δημοσιονομική προσαρμογή, όπως αποφασίσατε, και ας δούμε αν πρόκειται για πολιτική που περπατά. Κατά τα λοιπά, η ευρωζώνη με τα κεφάλαια που διαθέτει μπορεί να αναλάβει να στηρίξει το EFSF χωρίς να περιμένει να το χρηματοδοτήσουν άλλες χώρες. Παρεκβατικά να σημειώσουμε ότι η άρνηση ενίσχυσης με κεφάλαια του EFSF ή του IMF, αποτελεί σημαντικό περιορισμό για την αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων (ή την ενίσχυση του κύρους απειλών, όπως της εξώθησης σε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη).

Πιο γενικά, σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική στιγμή, στις Κάννες είδαμε τη συσσώρευση των δυσκολιών που έχει επιφέρει η αντίληψη που έχει κυριαρχήσει για τις αιτίες της παγκόσμιας κρίσης και των μέτρων που πρέπει να παρθούν για τη διαχείρισή της.

Η λάθος θεωρητική αντίληψη ότι το πρόβλημα είναι πρόβλημα παγκόσμιων ανισορροπιών (είτε αφορά τις ανισορροπίες ΗΠΑ-Κίνας είτε τις ενδο-ευρωπαϊκές), και εν τέλει, ειδικά από τους Ευρωπαίους, ότι περιγράφεται ως άφρων δανεισμός κρατών, όπου η κατάλληλη αντιμετώπιση είναι η δημοσιονομική πειθαρχία (η οποία μάλιστα θεωρείται ενάρετη εφόσον μετά από μερικά χρόνια θα φέρει μεγέθυνση) αποτελεί μία αντίληψη που καταλήγει όχι μόνο στην αποδόμηση των κατακτήσεων των ευρωπαϊκών λαών αλλά απειλεί να οδηγήσει και σε αποτυχία την όποια ώς τώρα παγκόσμια διαχείριση της κρίσης του 2008, έτσι ώστε να μην έχει τις συνέπειες της αντίστοιχης του 1929. Ας αναφέρουμε μόνο για να δείξουμε την παραγνώριση των γεγονότων που οδηγεί αυτή η αντίληψη, ότι υπήρξε υψηλότατος ιδιωτικός δανεισμός ο οποίος επίσης ήταν μέρος της κρίσης και οδήγησε δημοσιονομικά «υγιείς» χώρες σε κρίση, όπως π.χ. η Ισπανία, ότι κάθε προσπάθεια μείωσης των ελλειμμάτων σε συνθήκες ύφεσης πλήττει και τους γείτονες -ό,τι δηλαδή βλέπουμε να εξελίσσεται τώρα- και τέλος, ότι αποτελεί μία αδιέξοδη στόχευση η μετατροπή όλων των ελλειμματικών χωρών σε πλεονασματικών.

Οι G20 δείχνουν σοβαρά σημάδια αδυναμίας να αντιμετωπίσουν τα σοβαρά προβλήματα που τίθενται από την κρίση και την ώς τώρα διαχείριση των συνεπειών της, καθιστώντας το μέλλον αρκετά σκοτεινό για όσους κοιτούν μόνο εντός του κτιρίου της Συνόδου και όχι εκτός, εκεί που τα κινήματα σκιρτούν και διεθνώς ανακάμπτουν.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, 7 Νοε. 2011, στήλη ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ