2015/02/15
1.
Θεωρείτε απειλή ή ορατό ενδεχόμενο την
άποψη ότι αν η Ελλάδα επιμείνει στην
επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος
το πιο πιθανόν να βρεθεί εκτός ευρωζώνης;
Η
έξοδος της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ
την μετατρέπει από ζώνη ενιαίου νομίσματος
σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών
ισοτιμιών. Με άλλα λόγια, οι αγορές
χρήματος δυναμικά και άμεσα θα ανιχνεύσουν
το επόμενο υποψήφιο για έξοδο κράτος-μέλος.
Αυτό το γεγονός είναι καθιστά τις
οικονομικές εξελίξεις απροσδιόριστες
και στην καλύτερη περίπτωση ενέχει
υπερβολικά υψηλό κόστος – για παράδειγμα
το θεσμικό και οικονομικό κόστος που
θα αναλάβει η ΕΚΤ ώστε να διατηρήσει
άλλα κράτη μέλη, όπως η Ιταλία, εντός
ευρώ. Σχηματικά, το διακύβευμα είναι 2
τρισ. έναντι 20δισ. ευρώ, αν περιοριστούμε
στα κόστη της Ευρώπης. Επίσης, θα “αυξηθεί”
ο πολιτικός κίνδυνος από την ενίσχυση
των εθνικισμών, οι οποίοι αποτελούν την
μόνη μακροπρόθεσμη απειλή στη συνοχή
της ευρωζώνης. Τέλος, στο σημερινό
γεωπολιτικό τοπίο, μία έξοδος της Ελλάδας
από το ευρώ, αποτελεί καταλύτη αναταράξεων
με απρόβλεπτες επιπτώσεις. Συνεπώς, το
ενδεχόμενο Grexit έχει απαγορευτικό
οικονομικό και πολιτικό κόστος για την
Ευρώπη.
2.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ποιά είναι
η εκτίμησή σας για την έκβαση της
προσπάθειας που καταβάλλει η ελληνική
κυβέρνηση αυτή την ώρα με νωπή τη λαϊκή
εντολή να εγκαταλειφθεί το «τοξικό
μνημόνιο»;
Διαμορφώνεται
ένα πλαίσιο αμοιβαίας επωφελούς
συμφωνίας: α) η ελληνική κυβέρνηση να
έχει δημοσιονομικό χώρο και χρόνο ώστε
να ξεδιπλώσει τους βασικούς άξονες του
προγράμματός της και β) παροχής εγγύησης
εντός και εκτός συνόρων, την οποία αυτή
μπορεί να δώσει καθώς δεν έχει δεσμούς
με το “κατεστημένο”, για τις αναγκαίες
τομές που ιστορικά φτάνουν στη μεταπολεμική
συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Αυτά,
ακυρώνουν την κατανόηση της Ελλάδας ως
πρόβλημα πρός διάσωση για την υπόλοιπη
Ευρώπη και είναι επίσης χωρίς οικονομικό
κόστος για τους Ευρωπαίους. Κόστος, για
ορισμένες πολιτικές δυνάμεις της
Ευρώπης, θα είναι η αναγνώριση ότι η
συντελεσμένη ιδεολογική ήττα της ακραίας
νεοφιλελεύθερης στρατηγικής διαχείρισης
της κρίσης του 2008 θα αρχίσει να παράγει
και πολιτικά αποτελέσματα τα οποία θα
πρέπει να γίνουν αποδεκτά.
3.
Τι θα σήμαινε για την Ελλάδα, τις χώρες
του νότου και την προοπτική της ΕΕ
ενδεχόμενη αποτυχία της κυβέρνησης
Τσίπρα;
Η
επιτυχία θα κριθεί σε δύο επίπεδα. Πρώτο,
στο επίπεδο της “εξωτερικής”
διαπραγμάτευσης, δηλαδή της συμφωνίας
με τους Ευρωπαίους εταίρους. Η αποτυχία
εδώ σημαίνει εμβάθυνση της πολιτικής
αποσταθεροποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο,
επειδή θα παραχθεί ισχυρό σήμα ότι εντός
Ε.Ε δεν είναι δυνατό να αλλάξει τίποτα
πρός όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας
της κοινωνίας ή ακόμη και για τη διασφάλιση
της σταθερότητας ενός κράτους-μέλους.
Δεύτερο, στο επίπεδο της “εσωτερικής”
διαπραγμάτευσης, δηλαδή της οργάνωσης
της εκπροσώπησης των κοινωνικών συμμαχιών
οι οποίες θα στηρίξουν ένα πρόγραμμα
βαθιών τομών. Εδώ τα επίδικα είναι πιο
μακροπρόθεσμα. Με τη μεγάλη διερεύνηση
των ανισοτήτων, σε πλούτο, εισοδήματα
και ισχύ των κατωτέρων κοινωνικών
στρωμάτων, που επέφερε το νεοφιλελεύθερο
υπόδειγμα, η αποτυχία στην οργάνωση
ενός νέου υποδείγματος που θα αντιστρέφει
αυτά τα αποτελέσματα θα είναι πηγή
μακροπρόθεσμης ιστορικής απογοήτευσης
και αποδόμησης του πολιτικού πεδίου
στην ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου