MNHMONIO 2:
Σχόλιο για την κοινωνική μηχανική
και τα πειράματά της
Με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες και τα ανεπίσημα κείμενα τα οποία έχουν
κυκλοφορήσει μπορούμε να προχωρήσουμε σε κάποιες πρώτες επισημάνσεις σχετικά με
το νέο Μνημόνιο που ακόμη είναι προς υπογραφή. Μία πιο πλήρης ανάλυση αποτελεί
αντικείμενο άλλου κειμένου.
Α) Μάλλον το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αποτελεί η συνομολόγηση των εταίρων
του Μνημονίου ότι αποτελεί στόχο ο κατώτερος μισθός να προσεγγίσει -ώστε να
είναι συγκρίσιμος, με όρους και κριτήρια ανταγωνιστικότητας- επίπεδα κατώτερων
μισθών όπως αυτά που συναντάμε σε χώρες της Νότιο Ανατολικής - Κεντρικής
Ευρώπης και της Πορτογαλίας, μέχρι το τέλος του Ιουλίου του 2012, και μάλιστα
με εμπλοκή των κοινωνικών εταίρων.
Ας δούμε μερικούς αριθμούς που δείχνουν το στόχο με βάση τον τρόπο που
υπολογίζει η Eurostat τον κατώτερο
μισθό. Στην Ελλάδα με τα ισχύοντα αυτή τη στιγμή έχουμε κατώτερο μισθό 876
ευρώ. Στόχος είναι να εναρμονιστεί αυτός με ένα δείκτη που θα περιλαμβάνει
κατώτερους μισθούς όπως: της Βουλγαρίας, 138 ευρώ, Τσεχίας 310, Εσθονίας 290,
Ουγγαρία 295, Πορτογαλίας 565, Ρουμανίας 161, Σλοβακίας 327, Κροατίας 373 (πηγή
Eurostat).
Αποτελεί απόφαση πρωτοφανούς έντασης κοινωνικού πολέμου ενάντια στον κόσμο
της εργασίας, η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία και
τον τρόπο που λειτουργεί.
Το ότι οι νέοι αντιμετωπίζονται ως ειδική κατηγορία που θα λαμβάνει
μειωμένο μισθό κατά 10% δείχνει τη θέση που επιφυλάσσουν γι’ αυτούς και εκτός
από κοινωνικά άδικη - οιονεί νομοθέτηση εξαθλίωσης - αποτελεί αναποτελεσματική
παρέμβαση ως προς τη μείωση της ανεργίας στους νέους. Η χαλάρωση της
νομοθετικής προστασίας και οι ατομικές συμβάσεις θα οδηγήσουν τους εργαζόμενους
σε δυσμενέστερες συνθήκες.
Β) Τα μέτρα τα οποία έρχονται προς ψήφιση συνεχίζουν να κινούνται στην
αδιέξοδη λογική του πρώτου Μνημονίου να μεταστραφεί η ελληνική οικονομία σε μία
εξαγωγική οικονομία σε πολύ μικρό χρονικό
διάστημα. Πρόκειται για πολιτικές και μέτρα τα οποία έχουν ως μέσο και
προϋπόθεση την ύφεση. Δεν αποτελεί η ύφεση ατύχημα και «παράπλευρη απώλεια» και
φυσικά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προϊόν της μη-εφαρμογής του Μνημονίου. Πρόκειται
για πολιτικές και μέτρα τα οποία καθώς οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας και
στην εκκαθάριση κεφαλαίων, καταστρέφουν παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής
οικονομίας, όπως ομολογείται και από τις προηγούμενες εκθέσεις της τρόϊκα.
Οι στόχοι του νέου μνημονίου βαθαίνουν την ύφεση και οξύνουν τις κοινωνικές
ανισότητες και συγκρούσεις με αμφίβολα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για τους
στόχους που θέτουν εξόδου από την ύφεση της ελληνικής οικονομίας ως Ελντοράντο
υποτιμημένης εργασίας. Οι ημερομηνίες εξόδου από την κρίση ομολογούνται ως
αόριστες και στο μακρινό μέλλον. Πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου και
πειράματα επί των ανθρώπινων ζωών και της αξιοπρέπειας.
Με βάση ό,τι περιλαμβάνεται στο κείμενο που κυκλοφορεί η μείωση της
εσωτερικής ζήτησης η οποία συνεπάγεται το πρόγραμμα, με δεδομένη την ευρωπαϊκή διολίσθηση
στην ύφεση και γενικότερα την κάμψη των ρυθμών ανάπτυξης των κύριων οικονομικών
και εμπορικών εταίρων για το 2012, κάνει τις εκτιμήσεις για ύφεση μόνο 4-5%
υπεραισιόδοξες. Θα πρέπει να αναμένουμε με βάση τις πολιτικές που περιγράφονται
στο πρόγραμμα, με δεδομένη και την νέα μείωση των Δημόσιων Επενδύσεων νέο έτος
βαθιάς ύφεσης για την ελληνική οικονομία.
Γ) Αλλά σημεία. Ενώ οι τράπεζες πληρώνονται από τον ελληνικό λαό,
επιτρέπεται στους τραπεζίτες να τις κρατάνε υπό την ιδιοκτησία τους, με το
μέτρο κοινών μετοχών χωρίς δικαίωμα ψήφου, αντί να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό
έλεγχο ώστε να καταπολεμηθεί η πιστωτική ασφυξία.
Η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου απουσιάζει ενώ αναγγέλλονται νέες
επιβαρύνσεις για τους μισθωτούς.
Με βάση την υιοθέτηση της θέση ότι θα σε περίπτωση απόκλισης από τους
στόχους θα λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα, λόγω της ύφεσης και της σίγουρης
απόκλισης από τους στόχους θα πρέπει να περιμένουμε νέες αναθεωρήσεις στόχων μέχρι
το καλοκαίρι
Ως προς τις επενδύσεις, μέχρι τον επόμενο μήνα θα πρέπει να γίνει νόμος για
την διευκόλυνση τους. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και ζητήματα που αφορούν τη
χαλάρωση των κριτηρίων σχετικά με τις περιβαλλοντικές συνέπειες. Αυτό αποτελεί
πρόκληση για τον 21 αιώνα που το ζήτημα του περιβάλλοντος γίνεται καθοριστικό
και υποβαθμίζει το περιβάλλον στην Ελλάδα μόνιμα, και όχι μόνο για την επόμενη
δεκαετία. Το κόστος αποκατάστασης δε μελετήθηκε προφανώς, από όσους θα
παραδεχτούν ότι πρόλαβαν να διαβάσουν το νέο Μνημόνιο.
Τελευταίο, αλλά όχι ύστατο: αν και μέχρι το 2015 αναγγέλλονται μόνο 19δις.
ιδιωτικοποιήσεων, γίνεται δεκτό ότι σε περίπτωση που δεν πιάνονται οι λογιστικοί
στόχοι, λόγω υποτιμημένων αξιών από την κρίση, θα εντάσσονται και άλλα δημόσια
περιουσιακά στοιχεία σε ιδιωτικοποίηση πέραν των αναγγελθέντων.
ΣΛ
2012.02.10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου