Τοποθέτηση στην Κ.Ε ΣΥΡΙΖΑ/ 2015.02.28

Α. Βρισκόμαστε μετά από μία σημαντική χρονική στιγμή του εγχειρήματός μας: τη διαπραγμάτευση που έγινε μέχρι τώρα στο εξωτερικό, την εξωτερική διαπραγμάτευση.

Δεν θα μπω στη συζήτηση αν αυτή η συμφωνία είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε να πετύχουμε. Λόγω χρόνου, 4 λεπτών τοποθέτησης, αλλά όχι μόνο, δεν μπορεί, προφανώς να γίνει ουσιαστική συζήτηση για την συμφωνία, την διαπραγμάτευση αλλά και για την προετοιμασία για την διαπραγμάτευση που ήδη έχει ξεκινήσει.

Ωστόσο, μπορούμε να τοποθετηθούμε, όχι πλήρως αλλά σε κάποια βασικά σημεία, για το ποιό είναι το αποτέλεσμα. Το ποιό είναι το αποτέλεσμα αποτελεί άλλη συζήτηση από το αν έγινε το καλύτερο δυνατό, τι θα μπορούσε να γίνει ή έπρεπε να γίνει ή θα πρέπει να γίνει και διάφορες γνωστές παραλλαγές σημαντικών ερωτημάτων. Στα δεδομένα λοιπόν.

Λίγοι, ευτυχώς και όχι σε αυτήν την αίθουσα, οδηγούνται σε ακραία επιχειρήματα για να νομιμοποιήσουν ένα, μερικώς και προσωρινά, τετελεσμένο αποτέλεσμα, αναπαράγοντας το γνωστό, στην ελληνική κοινωνία, δίλημμα των προηγούμενων κυβερνήσεων 'συμφωνία ή έξοδος από το ευρώ'.

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

 

Κριτική αποτίμηση της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας - 2015.02.26

των Σπύρου Λαπατσιώρα, Γιάννη Μηλιού και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου

1. Εισαγωγή

Μία αποτίμηση της «μεταβατικής» συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου είναι ότι αποτελεί ανακωχή που επετεύχθη με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και αποδοχή από την άλλη πλευρά (των «θεσμών»). Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το πέρας του τετραμήνου, θα διαμορφωθούν οι όροι διαπραγμάτευσης για την επόμενη συμφωνία. Αυτό κατά μία έννοια σημαίνει ότι δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Όμως, η αποτίμηση αυτή είναι επισφαλής. Πρώτον, η ίδια η «μεταβατική» συμφωνία αλλάζει το συσχετισμό δύναμης. Δεύτερον, επειδή οι «εχθροπραξίες» θα συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του τετραμήνου (έλεγχος των δεσμεύσεων και επανερμηνεία των όρων της από κάθε πλευρά) απαιτείται να κατανοήσουμε πρώτα το τοπίο των διαπραγματεύσεων.

2. Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου: Ένα πρώτο βήμα σε ολισθηρό έδαφος …

2α. Οι στόχοι της διαπραγμάτευσης

Η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε στο Eurogroup της 12ης Φεβρουαρίου, δηλαδή στην πρώτη ουσιαστική φάση της διαπραγμάτευσης, με αίτημα μια συμφωνία σε ένα νέο «πρόγραμμα-γέφυρα», δηλώνοντας ρητά ότι είναι αδύνατη η παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, που έχει απορριφθεί από τον ελληνικό λαό:

1. Το «πρόγραμμα-γέφυρα» δεν θα περιελάμβανε όρους, αξιολογήσεις κλπ., αλλά μια επίσημη αποτύπωση της βούλησης όλων των πλευρών για διαπραγμάτευση χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς και χωρίς οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια.

Καθεστώς εξαίρεσης

Αυγή, "Συναντήσεις", 2015.02.18

Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και γενικότερα η ενίσχυση της διαπραγματευτικής ισχύος των επιχειρήσεων ως προς τον καθορισμό των όρων εργασίας, είχε ρητό στόχο την μείωση των τιμών (ειδικά των εμπορευμάτων, προϊόντων ή υπηρεσιών, που εξάγονται – των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών), έτσι ώστε να διευρυνθούν οι εξαγωγές.

Τα κύρια μακροοικονομικά αποτελέσματα τα οποία επήλθαν είναι : α) η ενίσχυση της οικονομικής ύφεσης, λόγω της περαιτέρω μείωσης της καταναλωτικής δαπάνης, β) η σημαντική αύξηση του περιθωρίου κέρδους για τις επιχειρήσεις γ) η μη-μείωση των τιμών – αντίθετα αυξήθηκαν - λόγω επιλογής αύξησης του περιθωρίου κέρδους και δ) η μη- αύξηση των εξαγωγών.

Συνέντευξη στην εφημερίδα της Κύπρου "Χαραυγή"

2015/02/15

1. Θεωρείτε απειλή ή ορατό ενδεχόμενο την άποψη ότι αν η Ελλάδα επιμείνει στην επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος το πιο πιθανόν να βρεθεί εκτός ευρωζώνης;

Η έξοδος της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ την μετατρέπει από ζώνη ενιαίου νομίσματος σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Με άλλα λόγια, οι αγορές χρήματος δυναμικά και άμεσα θα ανιχνεύσουν το επόμενο υποψήφιο για έξοδο κράτος-μέλος. Αυτό το γεγονός είναι καθιστά τις οικονομικές εξελίξεις απροσδιόριστες και στην καλύτερη περίπτωση ενέχει υπερβολικά υψηλό κόστος – για παράδειγμα το θεσμικό και οικονομικό κόστος που θα αναλάβει η ΕΚΤ ώστε να διατηρήσει άλλα κράτη μέλη, όπως η Ιταλία, εντός ευρώ. Σχηματικά, το διακύβευμα είναι 2 τρισ. έναντι 20δισ. ευρώ, αν περιοριστούμε στα κόστη της Ευρώπης. Επίσης, θα “αυξηθεί” ο πολιτικός κίνδυνος από την ενίσχυση των εθνικισμών, οι οποίοι αποτελούν την μόνη μακροπρόθεσμη απειλή στη συνοχή της ευρωζώνης. Τέλος, στο σημερινό γεωπολιτικό τοπίο, μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, αποτελεί καταλύτη αναταράξεων με απρόβλεπτες επιπτώσεις. Συνεπώς, το ενδεχόμενο Grexit έχει απαγορευτικό οικονομικό και πολιτικό κόστος για την Ευρώπη.